św. Bernadeta

Francuska wizjonerka, dziewica. Bernadette Soubirous (właściwie: Marie-Bernarde Soubirous) urodziła się 07.01.1844 r. w Lourdes. Była najstarszą z dziewięciorga dzieci młynarza i najemnego robotnika Franciszka Soubirou i Luizy Casterot. Rodzina Soubirous cierpiała biedę. Przez pewien czas mieszkała w budynku dawnego więzienia. Bernadeta była chorowitym dzieckiem. Przez większość życia cierpiała na astmę i gruźlicę. Od 11 roku życia przebywała u swojej krewnej Marii Aravent, u której pasła owce. Gdy miała 14 lat powróciła do domu rodzinnego w Lourdes. Pomiędzy 11.02. a 16.07.1858 r. osiemnastokrotnie ujrzała Matkę Bożą w grocie Massabielle w Lourdes. Była uważana za osobę naiwną i prostoduszną, ale mimo surowych przesłuchań, konsekwentnie obstawała przy swojej historii. Bernadeta chcąc uniknąć ciekawskich zamieszkała w hospicjum Sióstr Miłości i Nauczania Chrześcijańskiego z Nevers, gdzie 3.06.1858 r. przyjęła pierwszą Komunię świętą. W 1866 r. wstąpiła do zgromadzenia Sióstr od Miłości i Nauczania Chrześcijańskiego w Nevers. W 1875 r. zachorowała na obustronne zapalenie płuc i od tego czasu choroby ustawicznie ją nękały. Sama mówiła, że jej powołaniem jest chorować i cierpieć. Mimo że sama poważnie chorowała w klasztorze była opiekunką chorych i zakrystianką. 22.09.1878 r. złożyła wieczyste śluby zakonne, a 8.12. tego roku została przyjęta do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu. Jako imię zakonne przyjęła imię nadane na chrzcie św. Maria Bernadeta. Umarła 16.04.1879 r. Jej ciało zachowało się w stanie nienaruszonym. Spoczywa w specjalnym relikwiarzu w kaplicy kościoła klasztoru w Nevers. 14.06.1925 r. została beatyfikowana, a 8.12.1933 r. kanonizowana przez papieża Piusa XI.
Jej atrybutem jest lilia. Patronuje pasterzom.